Wat hebben we dit weekend gedaan.
Een daggie met Hennie.
Nu het campingseizoen en het voetbal op een laag pitje staat,
besloot Hennie een dagje met ons mee te gaan. We hadden 6:45 uur bij
mij afgesproken en na een bakkie koffie gingen we vol goede moed
richting de Gaasp. Daar aangekomen werden we kort daarop verwelkomd
door Oom agent en zijn vrouwelijke collega. Voor de meeste van ons
was het een aangenaam bezoek, je komt ze wel slechter tegen
’s-morgensvroeg. Hennie was behoorlijk stil tijdens het babbeltje
met deze sympathieke dienders. “Ik heb geen vergunning fluisterde
hij voorzichtig”. Nu gingen zij er vanuit na aanblik van het
hengelmateriaal, dat wij echt niet op zo’n lullig vergunningkje
zouden besparen. Dus het was niet nodig om de papieren tussen de
hengelspullen (welke nog in de auto lagen) vandaan te snorren. Nadat
de dienders hun weg vervolgde klonk er dan ook een diepe zucht.
We waren in totaal met 4 man en er werd
besloten om in koppelverband te gaan vissen. André en Ed zaten
gebroederlijk naast elkaar, terwijl ik met Hennie mocht aantreden.
Een goede keuze; hij was immers nog ongeslagen op dit water. Na het
bekende voeren ging André al voortvarend van start met een halfwas
(in Utrecht noemen ze dit al een platte) en een mooie voorn. Hennie
antwoordde even later met een echte platte van een kilo. Het
verbaasde mij opzich al dat er brasem werd gevangen, want Opa had de
dag ervoor slechts één gevangen en een twintig tal voorns. Mede ook;
dat twee weken ervoor de voorn ook de hoofdmoot vertoonde met hier
en daar een halfwasje.
Nu is Hennie niet de beroerdste, dus na een
aantal voorns mocht ik de twee doorgezwommen brasems scheppen.
Hierna was het uit met de pret, maarliefst 4 brasems op rij moest ik
lossen (lijners). Over de gehele dag bleef dit trouwens zo. Meer dan
12 lossers voor mijzelf en een stuk of vijf voor Hennie. Maar jah,
je gaat niet klagen, terwijl onze buren slechts bij tijd en wijle
hun schepnet mogen gebruiken. Mijn koppelmoat wist te vertellen dat
hij (te) weinig met de stok viste. Dit was dan ook vooral te merken
wanneer hij een brasem ving en deze op zijn gemakkie aan het
uitlaten was (ze worden vanzelf moe, was het steevaste antwoord). Ed
had in de tussentijd de dichtstbijzijnde berk bezocht en een kop
koffie ingeschonken alvorens Hendrikus het vissie in het schepnetje
had.
Maar het is een lekker fanatiek jochie; Jah....heb
ik dan eindelijk zelf een goed gehaakte vis, zal je net zien wil hij
deze ook hebben. Met een ferme slag wist hij keurig zijn haak om
mijn hoofdlijn de haken......pjing, weer los. Leuk hoor,....wanneer
hij dan in eerste instantie zegt dat ZIJN VIS ook losschoot. Na het
voorbijstormen van een partyboot met bejaarden (Herman had een
verjaardag???), was het even een tijdje stil. Gelukkig kwamen ze
terug en mocht metname Hennie er een aantal in zijn leefnet laten
plonzen.
Aan het eind besloten om het geheel te wegen;
Ed (4,5 kilo) en André (6,5 kilo) kwamen uit op totaal 11 kilo.
Hennie (21,5 kilo) en ikzelf (17,5 kilo) hadden meer “geluk” deze
dag met een totaal van 40 kilo.
Wijzelf hadden gekozen om 2 kg vijverbruin aan te maken, voorzien
van pinkies. Bijna alle vis werd tussen de 9 en 10 meter gevangen.
Staande haak leverde weinig vis op; een sleep van ongeveer 50-70 cm
met haakje 18 of 16 met daarop 1 of 2 casters gaf het beste
resultaat.
Hier onder staan een paar links naar oude
verhaaltjes.
Deze zijn het lezen waard.
Weekend archief